🔥The Strokes – Room on Fire (2003)

Label: RCA
Produkcja: Gordon Raphael
Czas trwania: 33:17
Skład: Casablancas, Valensi, Hammond Jr., Fraiture, Moretti

„To samo, ale lepiej – lub przynajmniej bardziej dopracowane”

Po sukcesie debiutu oczekiwania były ogromne – czy The Strokes zdołają stworzyć coś równie przełomowego? Room on Fire nie próbuje być czymś zupełnie innym, ale też nie jest kalką. To płyta, która rozwija brzmienie zespołu, zachowując jego DNA – krótkie, zwarte piosenki, gitarowe harmonie i nostalgiczną atmosferę.

Już otwierający „What Ever Happened?” brzmi jak kontynuacja debiutu, ale bardziej refleksyjna i dojrzalsza. Potem dostajemy serię świetnych numerów: „Reptilia” (kultowy riff i wokal, który rośnie z każdym wersem), „Automatic Stop” (funkujący rytm, trochę bardziej taneczny klimat), a także „12:51” z efektami syntezatora, które brzmią jak retro sci-fi.

Julian Casablancas wydaje się bardziej emocjonalny niż wcześniej – jego głos jest nadal zniekształcony, ale mniej obojętny. Jest tu więcej znużenia rzeczywistością niż romantyzmu. Tematyka tekstów też ewoluuje: zamiast tylko opisywać dekadencki Nowy Jork, pojawiają się tony zawodu, pustki, utraconych relacji.

Produkcja jest lepsza technicznie, ale nie straciła swojego lo-fi uroku. Gordon Raphael ponownie postawił na prostotę – słychać, że każdy członek zespołu gra dokładnie tyle, ile potrzeba.

Dlaczego warto?

Choć nie był już tak przełomowy jak debiut, Room on Fire udowodnił, że The Strokes to nie jednosezonowy zespół. To album bardziej zamknięty w sobie, dojrzalszy, a dla wielu fanów – równie ikoniczny co Is This It.

💡 Ocena: 9.5/10
Perfekcyjna kontynuacja – mniej efektowna, ale bardziej głęboka. Reptilia alone makes it worth it.