🎸 Razorlight – wszystko o zespole

🔹 Powstanie i początki (2002–2003)

Razorlight to brytyjski zespół indie rockowy założony w Londynie w 2002 roku. Pomysłodawcą i głównym liderem formacji był Johnny Borrell, wokalista, gitarzysta i autor tekstów. Początkowo występował w środowisku londyńskiej sceny alternatywnej, grając epizodycznie m.in. z The Libertines. Jego silna osobowość, artystyczne ambicje i charyzmatyczny głos szybko przyciągnęły muzyków:

• Björn Ågren (gitara prowadząca)

• Carl Dalemo (gitara basowa)

• Christian Smith-Pancorvo (perkusja; wkrótce zastąpiony przez Andy’ego Burrowsa)

Grupa szybko podpisała kontrakt z wytwórnią Vertigo Records (pododdział Universal Music) i rozpoczęła prace nad pierwszym materiałem.

🔹 Styl muzyczny

Razorlight reprezentuje indie rock i garage rock revival, mocno zakorzeniony w brzmieniu brytyjskich zespołów z lat 2000. Ich muzyka łączy dynamiczne riffy gitarowe, energiczne rytmy perkusji i chwytliwe melodie z tekstami o relacjach, życiu miejskim i poszukiwaniu tożsamości. Porównywani byli często do takich zespołów jak:

• The Libertines

• The Strokes

• Franz Ferdinand

• Arctic Monkeys

Jednakże Johnny Borrell inspirował się też klasycznymi artystami jak Bob Dylan, David Bowie czy The Clash, czego echa widać w bardziej lirycznych i ambitnych utworach.

🔹 Dyskografia

1. Up All Night (2004)

• Debiut, który wystrzelił zespół na brytyjskie listy przebojów

• Najważniejsze utwory: „Rip It Up”, „Golden Touch”, „Vice”, „Somewhere Else” (reedycja)

• Brzmienie surowe, młodzieńcze, pełne energii

• Album dotarł do 3. miejsca UK Albums Chart

• Złota płyta w Wielkiej Brytanii

2. Razorlight (2006)

• Drugi album, bardziej dojrzały, dopracowany produkcyjnie

• Singiel „America” osiągnął 1. miejsce na UK Singles Chart

• Inne znane utwory: „In the Morning”, „Before I Fall to Pieces”

• Płyta zdobyła platynowy status w UK

• Krytyka: mieszana – niektórzy uznali go za bardziej komercyjny i mniej oryginalny

3. Slipway Fires (2008)

• Album mniej surowy, bardziej pop-rockowy

• Przebój „Wire to Wire” (Top 5 w UK)

• Album nie osiągnął już takiej popularności jak poprzednie

• Po premierze zaczęły się problemy wewnętrzne w zespole i rozpad klasycznego składu

4. Olympus Sleeping (2018)

• Powrót po dziesięcioletniej przerwie

• Johnny Borrell z nowym składem

• Dobre recenzje jako „powrót do formy”

• Mimo dobrego przyjęcia, nie powtórzył sukcesów z lat 2000

5. Planet Nowhere (2024)

• Pierwszy od 2008 album z oryginalnym składem: Borrell, Ågren, Dalemo, Burrows

• Nagrany głównie w Hiszpanii

• Single: „Scared of Nothing”, „Violence Forever?”, „Kamikaze Eyes”

• Promowany trasą koncertową w UK i Europie

🔹 Skład zespołu (na przestrzeni lat)

Klasyczny skład (2004–2008, 2021–obecnie):

• Johnny Borrell – wokal, gitara, teksty

• Björn Ågren – gitara prowadząca

• Carl Dalemo – bas

• Andy Burrows – perkusja (od 2004)

Inni członkowie:

• Christian Smith-Pancorvo – pierwszy perkusista (2002–2004)

• David Sullivan Kaplan – perkusja (2009–2018)

• Freddie Stitz, Reni Lane – członkowie nowego składu 2010–2018

🔹 Osiągnięcia i nagrody

• Brit Awards 2007 – nominacje za „British Group” i „British Single” („America”)

• NME Awards 2005 – wygrana jako „Best New Band”

• Miliony sprzedanych płyt

• Koncerty na największych festiwalach: Glastonbury, Reading, T in the Park

• Razorlight był supportem dla Queen + Paul Rodgers oraz Oasis

🔹 Kryzysy i rozpad

Po sukcesie Slipway Fires, między członkami zespołu zaczęły narastać napięcia, zwłaszcza między Borrelliem a Burrowsem. Burrows odszedł z zespołu w 2009 roku i założył zespół We Are Scientists. Reszta muzyków również odeszła w kolejnych latach, a Johnny Borrell kontynuował pod nazwą Razorlight z nowymi muzykami.

W 2021 roku doszło jednak do sensacyjnego powrotu klasycznego składu, który zaowocował wspólną trasą i albumem Planet Nowhere.

🔹 Johnny Borrell – lider, ikona i kontrowersje

Johnny Borrell to postać barwna i kontrowersyjna. Uważany za niezwykle utalentowanego, ale też aroganckiego. Bywał porównywany do Dylana, ale i krytykowany za megalomanię. Poza Razorlight próbował kariery solowej (album Borrell 1, 2013 – komercyjna porażka), występował w filmach i udzielał się społecznie.

Jego charyzma i ambicja były zarówno siłą napędową Razorlight, jak i powodem wewnętrznych konfliktów.

🔹 Razorlight dziś

W 2024 roku zespół znów działa pełną parą:

• Wydali nowy album Planet Nowhere

• Ogłosili dużą trasę koncertową po UK i Europie

• Świętują 20-lecie debiutu Up All Night specjalnym koncertem w Londynie

• Znów są w pełnym składzie i zbierają pozytywne recenzje

🔹 Ciekawostki

• Johnny Borrell był kiedyś kandydatem do dołączenia do The Libertines

• Ich singiel „America” był numerem 1 w UK przez dwa tygodnie

• Andy Burrows po odejściu z Razorlight współpracował z Tomem Odellem, Editors i występował solo

• Mimo kontrowersji, Razorlight utrzymali silną bazę fanów, szczególnie w Wielkiej Brytanii i Skandynawii

🔚 Podsumowanie

Razorlight to zespół, który zapisał się złotymi literami w historii brytyjskiego indie rocka. Ich debiut wyznaczył kierunek dla całej sceny lat 2000, a kolejne albumy potwierdziły ich miejsce w czołówce. Choć ich historia była pełna wzlotów i upadków, powrót klasycznego składu pokazuje, że Razorlight wciąż mają coś ważnego do powiedzenia. To zespół, który – mimo burzliwej historii – przetrwał próbę czasu i zdołał odnaleźć na nowo swoją tożsamość.