🌌 The Smashing Pumpkins - Mellon Collie and the Infinite Sadness (1995)

Label: Virgin Records
Produkcja: Flood, Alan Moulder, Billy Corgan
Czas trwania: 121:39 (dwupłytowy album)
Skład: Billy Corgan, James Iha, D’arcy Wretzky, Jimmy Chamberlin

„Ambicja bez granic. Album totalny. Rockowe uniwersum emocji i dźwięków.”

Zaledwie dwa lata po Siamese Dream, The Smashing Pumpkins stworzyli coś, czego mało kto się spodziewał: dwupłytowy, epicki manifest artystyczny. Mellon Collie… to nie tylko kolejny krok naprzód – to cała galaktyka emocji, gatunków i ambicji, które udało się zaskakująco dobrze uporządkować.

Rozpoczyna się lirycznie – tytułowy utwór na pianino wprowadza klimat melancholii, który przewija się przez całość. Potem nadchodzi potężne „Tonight, Tonight” – orkiestrowa oda do nadziei i romantyzmu, z teledyskiem w stylu Mélièsa. To hymn epoki.

„Bullet with Butterfly Wings” to z kolei wściekły krzyk Corgana: “Despite all my rage, I am still just a rat in a cage”. Utwór brzmi jak grunge’owy manifest zagubienia. „1979” to nostalgiczna, elektroniczna miniatura o dorastaniu – delikatna i genialnie subtelna. „Zero”, „Thirty-Three”, „X.Y.U.”, „Porcelina of the Vast Oceans” – każdy kawałek opowiada inną historię, eksplorując miłość, gniew, śmierć, samotność, euforię.

Album poraża różnorodnością – od ciężkiego rocka przez ambient i elektronikę aż po dream pop i barokową balladę. To także album doskonale wyprodukowany, z rozmachem, ale i intymnością.

Dlaczego to arcydzieło?

Bo Mellon Collie… to rockowy odpowiednik powieści Dostojewskiego – długi, wymagający, głęboki, ale też liryczny, mroczny i... potrzebny. Jedna z najodważniejszych płyt lat 90.

🎆 Ocena: 10/10
Monument emocji. Dwupłytowa oda do wszystkiego, co ludzkie.