The Cars - “Candy-O” (1979)

Ocena: 9.5/10

Rok po debiucie The Cars wrócili z “Candy-O”, płytą bardziej surową, bardziej gitarową, ale wciąż nasyconą futurystycznym brzmieniem i estetyką chłodnego erotyzmu. Choć trudniej tu o taką ilość przebojów jak na debiucie, to artystycznie “Candy-O” pokazuje zespół w pełnej kontroli nad swoim stylem – pewniejszy siebie, odważniejszy, mniej ugrzeczniony.

Album otwiera “Let’s Go”, energetyczny singiel z kapitalnym refrenem i świetnym wokalem Benjamina Orra. To właśnie on dominuje na tej płycie częściej niż Ocasek – i doskonale, bo jego głos dodaje utworom emocjonalnej głębi, którą często chłodny Ric gubił w swojej manieryczności.

Tytułowy utwór “Candy-O” to nowofalowy pożar – napędzany brzmieniem niemal garażowego rocka, z ostrym riffem i prowokującym tekstem. Inne perły to “Night Spots” – z industrialnym, mechanicznym rytmem i futurystycznym klimatem oraz “Dangerous Type”, który zamyka album w perfekcyjnym stylu: hipnotycznie, powoli, jakby kończył się sen o cyber-miłości.

Wizualnie album też był odważny – kultowa okładka autorstwa legendarnego pin-upowca Alberto Vargasa idealnie współgrała z muzyką: seksowna, wystylizowana, chłodna. “Candy-O” to nie tylko godny następca debiutu – to płyta, która zdefiniowała brzmienie końca lat 70. w Ameryce: pomiędzy glamem, nową falą i czystym pop-rockiem.