The Beatles - Abbey Road (1969)

Ocena: 10/10
Łabędzi śpiew Beatlesów – spójny, majestatyczny, pełen blasku i smutku.

Nagrywana jako ostatnia (choć wydana przed Let It Be), Abbey Road to dzieło dojrzałych muzyków, którzy wiedzą, że ich czas jako zespołu dobiega końca – ale zamiast się rozpaść w chaosie, tworzą coś doskonałego w swojej strukturze i wyrazie.

Dwa światy:

Płyta dzieli się na dwie części:

• strona A – pojedyncze, dopracowane piosenki,

• strona B – tzw. medley – czyli płynna suita złożona z krótkich utworów połączonych w jedną muzyczną opowieść.

Najważniejsze momenty:

• „Come Together” – Lennona w szczytowej formie. Groove, który stał się jednym z najbardziej rozpoznawalnych motywów Beatlesów, a tekst? Nonsensowny, ale jakże stylowy.

• „Something” – George Harrison w pełnej krasie. Ballada absolutna, subtelna i wzruszająca. Frank Sinatra nazwał ją „najpiękniejszą piosenką miłosną wszech czasów”.

• „Because” – trójgłosowa harmonia wokalna z klawesynowym akompaniamentem – czysta transcendencja.

Finał:

• „Golden Slumbers / Carry That Weight / The End” – medley kończący album to coś więcej niż tylko muzyczna suita. To pożegnanie, sentymentalna podróż, epilog epoki. A ostatnie słowa – „And in the end, the love you take is equal to the love you make” – brzmią jak testament Beatlesów dla całego świata.

Abbey Road to nie tylko zamknięcie historii zespołu. To jedna z najpiękniejszych i najbardziej wyważonych płyt w historii muzyki. Produkcyjnie bezbłędna (dzięki George’owi Martinowi i Geoffowi Emerickowi), pełna emocji, finezji, światła i cienia.