🎭 Silverchair – Neon Ballroom (1999)

Gatunek: Art Rock / Alternative / Orchestral Rock
Wytwórnia: Epic / Murmur
Ocena: ★★★★★

„Neon Ballroom” to przełom – zarówno muzyczny, jak i osobisty. To płyta, na której Silverchair odcięli się od etykiety „australijskiego Nirvany” i pokazali, że są dojrzałym, oryginalnym zespołem z artystycznymi ambicjami. To album niezwykle osobisty, intensywny i pełen emocjonalnych kontrastów.

Daniel Johns w tym czasie zmagał się z depresją i zaburzeniami odżywiania, co odbiło się wyraźnie na warstwie lirycznej. „Ana’s Song (Open Fire)” – poruszająca ballada o anoreksji – to jedno z najbardziej przejmujących wyznań w historii alternatywnego rocka. Brzmienie utworu łączy rock z subtelną orkiestracją i niepokojącą melodyjnością.

Cały album eksploruje bogate struktury dźwiękowe – „Emotion Sickness” z dramatycznymi partiami fortepianu i orkiestry, „Miss You Love” z pięknym, choć gorzkim refrenem, czy też cięższe „Spawn Again”, które niemal zahacza o metal. To już nie tylko riffy – to emocjonalna podróż w pełnym spektrum: od kruchości po furię.

Produkcja Nicka Launaya (również producenta Midnight Oil) jest wyrafinowana – czysta, ale ekspresyjna. Każdy dźwięk ma swoje miejsce, a płyta brzmi jak zamknięty, teatralny świat – duszny, lśniący, neurotyczny, piękny.

Najlepsze utwory:

• Ana’s Song (Open Fire)

• Emotion Sickness

• Miss You Love

• Paint Pastel Princess

Werdykt: Arcydzieło alternatywnego rocka. Odważne, szczere, głębokie. Silverchair wychodzą poza grunge – i lecą wysoko.