R.E.M. - “Automatic for the People” (1992)

Ocena: 10/10

“Automatic for the People” to emocjonalny szczyt twórczości R.E.M. – płyta melancholijna, dojrzała, piękna, a zarazem pełna życiowej mądrości. Zespół był wtedy u szczytu popularności, po sukcesie “Out of Time”, ale zamiast nagrać kolejny przebojowy album, stworzył arcydzieło refleksji, śmierci, pamięci i przemijania.

Utwory takie jak “Everybody Hurts”, “Nightswimming”, czy “Try Not to Breathe” to nie tylko piosenki – to subtelne, poruszające poematy, w których Michael Stipe odsłania się emocjonalnie bardziej niż kiedykolwiek wcześniej. Jego wokal, łagodny i pełen empatii, niesie teksty z wielką siłą, ale bez patosu. Instrumentacja oparta jest często na akustycznych gitarach, fortepianie, a nawet smyczkach (aranżacje Johna Paula Jonesa z Led Zeppelin!), co daje płycie niemal filmowy wymiar.

Album nie jest wolny od momentów energii – “The Sidewinder Sleeps Tonite” czy “Man on the Moon” (hołd dla komika Andy’ego Kaufmana) wprowadzają humor i lekkość, choć i one są podszyte nostalgią. Całość jest spójna, dojrzała, liryczna. “Automatic for the People” to płyta, która nie tyle opowiada o śmierci, co o wartościach życia. Bez wątpienia ich opus magnum.