Iggy Pop - “Post Pop Depression” (2016)

Ocena: 9/10

Po dekadach burzliwej kariery, w wieku 68 lat, Iggy Pop nagrał jeden z najlepszych albumów w swoim dorobku: “Post Pop Depression”. Współprodukowany przez Josha Homme’a (Queens of the Stone Age), z udziałem Deana Fertity i Matta Heldersa (Arctic Monkeys), ten album to nie tylko powrót do formy, ale także kontynuacja wątków z “The Idiot” i “Lust for Life”.

Już sam tytuł mówi wiele – Iggy konfrontuje się tu z końcem epoki, ze starzeniem się, przemijaniem, pustką po popkulturze. Brzmieniowo to dojrzały, gęsty rock z wyraźnym desertowym sznytem Homme’a – wyważony, ale ostry, elegancki, ale z pazurem. “Gardenia”, “Sunday” i “Break Into Your Heart” to numery, które brzmią jak manifest artysty, który wciąż ma coś ważnego do powiedzenia.

Lirycznie to Iggy filozofujący – nie krzyczący, ale mówiący, z melancholią i ironią. W “Paraguay”, finałowym utworze, wykrzykuje swoje rozczarowanie światem, kulturą, technologią i ludźmi – i deklaruje chęć ucieczki, wymazania się z cywilizacji. To nie tyle bunt, co godne pożegnanie – mądre, wyważone, ale nadal bezkompromisowe.

“Post Pop Depression” nie jest tylko dodatkiem do wielkiej kariery – to świadoma, refleksyjna, doskonale zrealizowana płyta. Jeden z najlepszych „late-career albums” w historii rocka.